Meblujemy.pl - ranking sklepów meblowych online

Gdańsk Kraków Łódź Poznań Szczecin Warszawa Wrocław

Meble są wykonane z różnych materiałów, na przykład kamienia, drewna, metalu, szkła, tworzyw sztucznych, tkanin, trzciny. Ze względu na konstrukcję wyróżnia się: meble skrzyniowe (na przykład szafa, skrzynia, kredens, komoda) i meble szkieletowe (na przykład krzesło, ława, kanapa, fotel, łóżko etażerka, gerydon, parawan, żardyniera). Meble antyczne: antyczni Egipcjanie wyrabiali drewniane krzesła, łóżka, stoły i stołki, polerując je i zdobiąc. Egipscy stolarze przypuszczalnie wynaleźli technikę łączenia się na czopy, która wzmacniała i stabilizowała konstrukcję sprzętów. Natomiast w Grecji i w Rzymie tylko najzamożniejsi posiadali meble. Wiele z nich wykonanych było z kamienia i brązu. Nogi krzeseł i stołów nierzadko formowano na kształt łap lub kopyt zwierzęcych. Istotnym elementem wyposażenia domów greckich i rzymskich były loże zwane kline, na których spoczywano w czasie posiłków i spano. Pospolitym meblem w starożytnej Grecji było krzesło o zakrzywionych nogach, zwanych klismos; Rzymianie przejęli wiele wzorów mebli greckich, dostosowując je do własnych upodobań. Meble orientalne: meble japońskie wyrabiano z drewna, nierzadko wykładanego laką i macicą perłową. Meble antycznych Indii były bardziej luksusowe. W bogatych domach znajdowały się łoża z baldachimami i otomany, stoły, skrzynie na ubrania, ławy i krzesła wyścielane tkaninami, okryte kapami, zarzucone poduszkami. Średniowieczna Europa: w Europie przed 1300 rokiem wykonywano głównie meble najprostsze, wyciosane z grubych belek, rzadko zdobione polichromią czy złoceniami. Podstawowy i uniwersalny sprzęt stanowiła skrzynia, łatwa do przewożenia, służąca do siedzenia oraz do przechowywania odzieży, narzędzi czy cennych przedmiotów. Wieka najprostszych skrzyń mocowano zazwyczaj na pasach skórzanych. Cenniejsze miały ozdobne żelazne zawiasy i okucia. Renesans: od około 1300 roku stolarze włoscy dla bogatej klienteli wyrabiali meble wykazujące wpływy antycznej Grecji i Rzymu, a ich styl szybko rozprzestrzenił się w Europie. Łoża wolno stojące, bogato zdobione, zaopatrzone były w cztery kolumienki, podtrzymujące baldachim i udrapowane kotary, nierzadko haftowane w kwiaty, ptaki czy też sceny z mitologii klasycznej. XVII-wieczna Europa: wciąż dużą popularnością cieszyły się wzory klasyczne. Dzięki odkryciom geograficznym w Europie pojawiły się nowe, egzotyczne materiały do produkcji i zdobienia mebli, na przykład tropikalne gatunki drzew, kamienie półszlachetne, szylkret, laka i macica perłowa. Z renesansowych kredensów i kabinetów wykształciły się komody na nóżkach, wysokie szafki i długie konsole. Meble stawały sie coraz bardziej luksusowe, zwłaszcza za czasów francuskiego króla Ludwika XIV. W zamówionych przez niego meble w Wersalu zastosowano fornirowanie, markieterię, złocenia, apliki z brązu i metali szlachetnych, głównie srebra. XVIII wiek: W Europie dominowały styl Ludwika XIV i styl Ludwika XV. Ameryka Północna: pod koniec XVIII wieku w koloniach w Ameryce Północnej, które dotychczas naśladowały wzory brytyjskie, zaczęły pojawiać się style miejscowe, zwłaszcza styl shakersów, oparty na tradycyjnych angielskich meblach drewnianych, funkcjonalny, pozbawiony ozdób. Początek XIX wieku: po okresie neoklasycznym we Francji zapanował styl cesarstwa empire. W Wielkiej Brytanii i USA panował styl podobny do empire’u, lecz lżejszy. Modne były inkrustacje z mosiądzu oraz egzotyczne motywy inspirowane sztuką Dalekiego Wschodu. Połowa XIX wieku: w tym czasie w Europie panował eklektyzm i historyzm, odwołujący się do stylów epok minionych. Styl wiktoriański w Wielkiej Brytanii charakteryzował się odrodzeniem i łączeniem form gotyckich, renesansowych, klasycznych czy orientalnych. Wnętrza były przeładowane sprzętami i ozdobami. Wciąż był popularny mahoń, ale używano go do wyrobu ciężkich, bogato zdobionych mebli, nierzadko z lustrami w drzwiach. Koniec XIX wieku: w Wielkiej Brytanii reakcją na masową produkcję mebli i tkanin był ruch Arts and Crafts, propagujący powrót do ręcznego wyrobu sprzętu. W tym samym okresie w Europie pojawiła się secesja, będąca reakcją na historyzm i eklektyzm epoki poprzedniej. Meble secesyjne charakteryzowały się nieregularnymi krzywiznami i asymetrią, podobnie jak ich ozdoby. Najczęściej spotykane motywy to bujna flora, nasycone erotyką postacie smukłych kobiet z powiewającymi włosami, owady, fantastyczne stwory. XX wiek: w tym stuleciu wyłoniło się wiele stylów mebli. Wzrosło zapotrzebowanie na meble lekkie, niedrogie, łatwe do utrzymana. Uczelnia artystyczna Bauhaus (założona w 1919 roku) zapoczątkowała stosowanie w meblarstwie szkieletów z rur stalowych. W dwudziestoleciu międzywojennym rozwinęło się art deco.

masz sklep? | kontakt